Vier workshops in Findhorn komende maand

Ik organiseer hier op het moment vier workshops. Hier is wat informatie:

Come and connect to the abundance of the Winter season!

Craig Gibsone and Eveline Rodenburg invite you to four hands-on workshops around the theme of Winter that will renew your connection to seasonal preparations, to the land and to traditional herbal practices. We’ll be harvesting, gardening, preparing and cooking in Craig’s beautiful barrelhouse where the daily practice of permaculture is present all around.

Each workshop starts by walking around the garden looking at what can be harvested and what can be done this time of year. We might do the tiny first sowings under glass and prepare a dish with our harvest. Then - gathering around the warmth of the woodstove - we will make traditional remedies for coughs, colds, dry skin and other winter conditions.

Craig is an intuitive natural gardener and eco builder applying it in a happy chaotic way while constantly observing the interconnected nature of all things
Eveline is a naturopath and herbalist passionate about keeping the traditional knowledge of herbal medicine alive

Venue: Craig’s inspiring barrelhouse, kitchen and garden
Dates and time: January 12th, 19th and 26th, February 2nd from 11-4pm.
Cost: £ 25 per workshop, £ 90 for block of all four. You can book separate workshops.

For further information and to book your place: evelinerodenburg@gmail.com, call Eveline on 07553 695 620 or drop a note in the GO. Or simply talk to us!

Findhorn: terugblik na ruim een jaar

In 2004 gaf iemand mij een boek over de tuin van Findhorn en had ik meteen het gevoel: daar wil ik heen! Na jaren moestuinieren en werken met wat ik noem ‘alledaagse spiritualiteit’ leken twee voor mij belangrijke dingen samen te komen. Binnen enkele weken gingen mijn man Hugo en ik op Experience Week en toen ik de deur binnenstapte liepen de tranen over mijn wangen. Ik was thuis.

In de jaren erna gingen we alleen nog naar Findhorn op vakantie, twee keer per jaar. We spraken er regelmatig over om er te gaan wonen, maar onze kinderen waren nog te jong en het was ook wel een hele stap. Zeker toen we - geïnspireerd vanuit onze ervaringen in Findhorn - Transition Town Groningen startten. Dat voorzag voor een groot deel in onze behoefte aan zingeving, ‘community’ en contact met gelijkgezinden.

Sprong wagen
In september 2010 besloten we de sprong te wagen. We hadden drie maanden om ons huis op te ruimen, veel van onze spullen te verkopen en weg te geven en afscheid te nemen van familie en vrienden. Op 17 december 2010 arriveerden we hier, met elk één koffer en onze fietsen!
Inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd. Ik werk fulltime in de tuin en Hugo in de keuken. Mijn werk bestaat deels uit tuinieren en deels uit gasten begeleiden, die naar Findhorn komen om onze manier van werken te ervaren. Daarnaast maak ik in mijn vrije tijd kruidenmiddelen en geef workshops over het gebruik van de planten die hier groeien.

Levendig klooster
Het is een goed leven. In een zeker opzicht is het als het kloosterleven: de structuur van eenvoudig werk, afgewisseld met tijd voor contemplatie. Maar dan wel een erg levendig klooster. We wonen en werken met zo’n vijftig mensen samen in Cluny Hill, een voormalig Victoriaans hotel. Daarnaast is het een wekelijks komen en gaan van gasten. In het hoogseizoen leven we hier met 120 mensen. Erg leerzaam: in Nederland had ik mijn eigen praktijk en stuurde ik vooral mezelf aan. Als het lastig werd met andere mensen was mijn strategie: ik kan het wel alleen. En: ik doe het wel op mijn manier. Dat werkt hier niet. Ik heb – soms op de harde manier - leren samenwerken, leren vragen om hulp. En leren buigen voor wat dienstbaar is voor het geheel, in het besef dat ik op mijn unieke manier bijdraag. Met meer mensen samenwonen is veel duurzamer dan ieder in zijn eigen huis. Op een prettige manier met elkaar kunnen samenleven en kunnen omgaan met conflicten zijn volgens mij de belangrijkste skills die we te leren hebben voor de tijd die voor ons ligt.

Geen rekeningen meer!
Omdat we nog in opleiding zijn, verdienen we niet. Wel hebben we een kamer, alle maaltijden, een schoon huis, een prachtige tuin, een sauna en een mentor die ons helpt met onze persoonlijke groei. En een van de beste dingen is, dat we geen rekeningen meer krijgen! We geven alleen wat uit aan zo nu en dan een reis naar Nederland, uitstapjes en soms een echte cappuccino in het dorp. Kleding en boeken kopen we soms ook, maar er wordt veel geruild en er is een uitgebreide bibliotheek. Hoewel we weinig geld hebben, voelen we ons rijk.
Wat ik een grote bonus vind, is dat ik me zo verbonden voel met Schotland. Het is hier zo weids en mooi, de lucht is fris, ik hou van het klimaat en het licht (hoewel het in de winter ook erg donker kan zijn) en de ruimte. We wonen tegen een bos aan, maar zien ook heuvels en zitten op fietsafstand van de zee.

Inzetten voor beter wereld
Het was lastig voor ons om Transition Town Groningen achter ons te laten. We waren de motor achter het geheel en waren bezorgd of het wel verder zou gaan als we eruit stapten. Het bestaat gelukkig nog wel en het heeft de nieuwe groep natuurlijk tijd gekost om het project op hun manier door te laten gaan. We zijn met TTG begonnen omdat we ons wilden inzetten voor een nieuwe manier van leven en ik ben trots op wat we bereikt hebben. Maar het was ook wel een uitputtingsslag.
Ook hier zetten we ons in voor een nieuwe wereld, maar dan samen met anderen, die daar ook voor hebben gekozen en met vijftig jaar ervaring op deze plek achter ons. We wonen in een ecodorp en ons dagelijks werk is gasten te inspireren hun leven om te gooien. Dat geeft een enorm gevoel van vervulling en ik ben gewoon ontzettend dankbaar dat we hier nu zijn.

De Findhorn Foundation is een spirituele gemeenschap in het noordoosten van Schotland, die dit jaar zijn 50ste verjaardag viert. Het is daarnaast een ecodorp en een holistisch centrum waar cursussen en workshops worden gegeven. Meer informatie vind je op www.findhorn.org.

Dit artikel verscheen eerder in ZOZ van Omslag

Jam maken: veertig potten!

Even een kijkje in 'mijn' keuken in de Findhorn Foundation: vorige week maakten we samen jam! Er waren nog kruisbessen in de vriezer en we hadden een grote doos bananen gekregen van de groenteleverancier, omdat die zwart geworden waren door de kou (maar nog prima te eten). Ik had al maanden potten gespaard en die vulden we met een kruisbessen - bananen - gemberjam. Met weinig suiker en marmello. De combinatie is heerlijk en het hele huis smult ervan!

Tadaaa!

Gevonden: longenmos!

Al een tijdje was ik hier op zoek naar Longenmos (Lobaria pulmonaria). Ik hoorde er voor het eerst over tijdens onze spinning circle, waar iemand vertelde dat je er wol mee kunt verven. Ik kreeg een beetje van dit korstmos mee en het werd een prachtige kleur! Op de foto is het de buitenste bruine kleur. Daar wilde ik wel meer van...

En toen ontdekte ik dat het ook een medicinaal kruid is! Mijn favoriete kruidenboek, Holistic Herbal van David Hoffmann (in het Nederlands heet dit boek De Findhorn Kruidengids, alleen nog tweedehands te krijgen) geeft aan dat het gebruikt kan worden bij klachten van het ademhalingsstelsel, zoals hoest, bronchitis en astma. Het ondersteunt het ophoesten van slijm en werkt tegelijkertijd verzachtend en helend op het slijmvlies. Onderzoek heeft uitgewezen dat er ook antibiotische stoffen in Longenmos zitten. Ik ben er een tinctuur van aan het maken en ga dit zeker op iemand uitproberen.
Bij veel kruiden is hoe het eruit ziet een indicator voor hoe het gebruikt kan worden. Longenmos is daar een goed voorbeeld van. Als je op de foto klikt en de foto vergroot, zie je niet alleen een gelijkenis met de vertakkingen van de luchtwegen, maar ook bobbeltjes, die doen denken aan de longblaasjes!

Ik vond dit kruid tijdens een wandeling langs de river Findhorn. Ik had de hele wandeling al omhoog lopen kijken (meerdere malen bijna gestruikeld...) omdat ik weet dat de lucht hier heel schoon is en de bomen er behoorlijk oud zijn: de ideale condities voor dit korstmos. Net toen ik dacht dat ik het niet meer zou vinden, zag ik het ineens. Ik vind dat altijd een bijzonder moment: als ik iets zoek en ik niet precies weet hoe het eruit ziet en dan iets zie en gewoon weet dat dat het is! Morgen ga ik weer naar de rivier en hoop ik meer te vinden. Ik haal het overigens niet van de bomen af, maar verzamel wat op de grond is gevallen.

Prachtig is het hier, vind je niet?

'Mijn' kruidentuin!

Ook hier in Schotland wordt het voorzichtig voorjaar. Ik ben begonnen in de kruidentuin te werken en zoals je kunt zien heb ik in delen gewerkt en in andere nog niet. In ben vooral de zanderige grond aan het voeden met compost. In het midden staat een laurierboom met echte laurierblaadjes en vanmorgen ontdekte ik dat er een duivenpaar in broedt!

De lente komt eraan!

Nu ik dagelijks in de tuin werk, let ik nog meer op tekenen van lente. Vorige week waren er opeens sneeuwklokjes en begin deze week zag ik winteraconietjes, alsof ze vanuit het niets gekomen zijn. Ook aan het licht kan ik merken dat de lente er langzaam maar zeker aan komt. We kunnen nu weer tot vijf uur werken, waar we in December echt om vier uur op moesten houden, omdat je niet meer zag wat je aan het doen was. Inmiddels hebben we hier begin februari Imbolc gevierd: het Keltische feest van de godin Bridget, van de terugkeer van het licht en van vruchtbaarheid. Er zijn Bridgetkruizen gemaakt van grasbiezen (zie foto) en kampvuren gestookt.

Ook is het hier nu de tijd van de spring cleaning. Eerst is Cluny Kitchen helemaal op zijn kop gezet: alles eruit, tot en met de kasten en de fornuizen en dan een week lang poetsen en schrobben. Afgelopen week was Park Kitchen aan de beurt en binnenkort gaan alle kamers in Cluny eraan geloven. Wij zullen ook voor enkele dagen uit onze kamer moeten. In de tuin hebben we de kas helemaal leeggehaald en ontsmet. Het is een prachtig en nuttig iets, maar ik zal blij zijn als alles weer normaal is...

Boutique met gratis spullen

Hier in Findhorn moeten we het doen met de bagage die we mee konden nemen tijdens de reis, plus twee dozen die we op hebben laten sturen. Vooral wat kleding betreft is dat wel wat mager: ik begin nu al genoeg te krijgen van de drie broeken en vier truien die ik bij me heb. Bovendien slijt alles behoorlijk snel in de tuin, vooral de manchetten van mijn truien.

Gelukkig bestaat hier de Boutique. Dat is kort gezegd een plek waar mensen dingen heen brengen die ze niet meer nodig hebben en waar je zonder te betalen iets uit kan halen. Er is één Boutique in Cluny en een gewone en een baby-Boutique in The Park. Ik heb al een mooi zacht cashmier vest gescoord, een sjaal en een muts van wol om uit te halen en iets nieuws van te breien en diverse handdoeken voor de tuin waar ik werk. Die worden gebruikt om gereedschap meer schoon te maken en in te vetten.


Grappig is dat ik al een paar keer precies tegenkwam wat ik nodig had. Zo hadden Hugo en ik het erover dat we het zo jammer vonden dat we onze kleine waterkoker niet hadden meegenomen. Twee dagen later vond ik er één in de Boutique. Nu kunnen we op onze eigen kamer thee zetten, bijvoorbeeld ’s ochtends vroeg, voordat het ontbijt klaarstaat. Het zijn dingen waar je wel zonder kunt, maar die het leven toch een stukje aangenamer maken. En als onze eigen spullen komen, dan zet ik het apparaatje gewoon weer in de Boutique.

Groot nieuws!

Ik heb lang niet geblogd. Want ik was bezig met andere dingen. Op 17 december hopen we namelijk te vertrekken naar Findhorn, Schotland om daar te gaan wonen! Emigreren, zeggen mensen om me heen, maar dat klinkt alsof we naar de andere kant van de wereld gaan en nooit meer terug komen...

We gaan wonen en werken in deze ecologische en spirituele gemeenschap, waar mensen komen die experimenteren met andere manieren om met jezelf, elkaar en de aarde om te gaan.

Een enorm leuk en spannend avontuur, waarvan ik jullie de komende tijd weer op de hoogte ga houden. Tot snel!

Gelukkig nieuwjaar! En: nooit meer vliegen.

Vanuit een nog steeds besneeuwd Findhorn wens ik iedereen een gezond, gelukkig en duurzaam 2010!

Wij gaan zondag terug, met bus, trein en ferry. Heen kwamen we met het vliegtuig en dat was de laatste keer. We hebben besloten dat we niet meer gaan vliegen. Bij mij gebeurde dat op het moment dat de vleugels van het vliegtuig met een of ander goedje werden bespoten, om ijsvorming tegen te gaan. Er stonden enorme spuitwagens en al dat gore spul liep over de grond weg. Toen was het klaar: daar wil ik niet aan meewerken.

Natuurlijk wisten we allang dat vliegen heel veel energie kost, en dat de grote CO2-uitstoot in een hoge laag drie keer meer schade aanricht dan op de grond. Maar het is zo aantrekkelijk: vliegen is goedkoper, sneller... Met het vliegtuig waren we hier in een halve dag, met trein en boot doen we er anderhalve dag over. Maar als ik een duurzame aarde wil, dan zal ik toch zelf daaraan mee moeten werken. Doe je mee: je CO2 uitstoot met tien procent verminderen in 2010? Wat ga jij doen of laten?

Flink water bespaard!

Afgelopen week heb ik de meterstand van het waterbedrijf doorgegeven en werd duidelijk dat we dit jaar 57 kubieke meter hebben gebruikt (met drie personen), wat een stuk minder is dan de 72 van vorig jaar. Die besparing komt vooral op het conto van ons veranderde plasgedrag. Niet dat we minder zijn gaan plassen, we doen dit niet altijd meer in de wc. We gebruiken emmertjes met zaagsel, die als ze verzadigd zijn, op de composthoop goed werk doen.

In de Findhorn Community in Schotland, waar we twee keer per jaar komen, maakten we kennis met het composttoilet volgens het systeem van het Humanure Handbook. Dat werkt verrassend goed en eenvoudig: je spoelt niet met drinkwater (!), maar gooit wat zaagsel achter je poep en plas aan. Dat laat je twee jaar composteren, en gebruikt het dan op de tuin. Voor de zekerheid doe je dat niet op het groentebed, maar bijvoorbeeld op bloembedden of onder fruitbomen. Omdat eventuele ziekteverwekkers alleen in ontlasting zitten en wij alleen urine verzamelen, gaan onze emmertjes op de gewone composthoop. Zo hebben we onze hoeveelheid compost meer dan verdubbeld en ons waterverbruik flink gereduceerd.