Paardenpoep en studie ontwijkend gedrag

De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met mijn studie Natuurgeneeskunde. Na vijf jaar studie staan alleen nog één werkstuk (een medische horoscoop trekken), het eindprakticum en mijn scriptie tussen mij en het felbegeerde diploma. Vandaag zou ik aan de medische horoscoop beginnen. Maar het is nu bijna twee uur en ik ben nog niet begonnen: een klassiek voorbeeld van (weliswaar grotendeels onbewust) soggen. Het werkwoord 'soggen' heb ik van mijn dochter geleerd, het gaat over studie ontwijkend gedrag. Zeg maar alle dingen die je doet om maar niet te hoeven gaan studeren. Zoals deze blog schrijven én hetgeen ik vanmorgen beleefde.

Enfin, ik ging vanmorgen 'even' de emmer met keukenafval naar de tuin brengen en melk halen bij de boer. Als ik naar de boer ga, neem ik ook vaak een emmer mee, die ik vul met mest voor in de compost. Een hachelijke onderneming, waarbij ik al menigmaal mijn jas, broek en fietstas heb bevuild.

Toen ik terugkwam bij de tuin, zag ik iemand staan bij de pony's in een vlakbij gelegen weiland. Ik aasde al langere tijd op hun mest (want veel dichter bij), maar dorstte niet zomaar het weiland in te lopen. Ik stapte op de man af en vroeg of ik zo nu en dan wat mest mocht ophalen. Dat was prima, zei hij, en waarom ik niet meteen even de kruiwagen ging halen, dan kon hij me helpen. Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd op deze prachtige morgen. Dat ik eigenlijk zou moeten studeren verdrong ik meteen. We hadden een genoeglijk gesprek (hij had me op tv gezien!), hebben afgesproken dat ik zaterdag bij hem kom kijken als hij schapen gaat scheren (en een vacht mee mag, ze worden toch weggegooid) en ik heb officieel toestemming om regelmatig de mest weg te halen - graag zelfs wat hem betreft. Yesss!