Monday, 31 May 2010

Buurtmoestuin en aardbeientoren


Gisteren bezochten we het project van Henkjan de Haan aan de Resedastraat hier in Groningen. Vanuit de Transition Town gedachte dat samen voedsel verbouwen mensen dichter bij elkaar brengt én zorgt voor meer veerkracht als de olie opraakt, is hij een buurtmoestuin gestart achter zijn huis. Hij benaderde zijn buren, die bijna allemaal enthousiast waren en nam contact op met de gemeente. Ook zij werkten graag mee: ze hielpen het terrein klaar te maken, er kwam een berg houtsnippers van het Stadspark en het project kreeg in korte tijd twee subsidies.

In het Hof van Reseda, zoals de tuin genoemd is, wordt gewerkt volgens het systeem van de Makkelijke Moestuin. Daarbij worden houten bakken gemaakt van 1.20 bij 1.20, waarin zestien vakken komen van 0.30 bij 0.30. In de bak komt een vruchtbaar grondmengsel en in elk vak kan een andere groente worden geteeld. Een ideaal systeem voor mensen die nog weinig ervaring hebben met moestuinieren (bloemen kunnen trouwens ook) en die niet uren in de tuin willen werken. De bakken worden binnenkort geleverd en kunnen dan worden gevuld. Hier een voorbeeld dat ik op internet vond:
Het is een prachtig project en wat mij het meest raakt is wat Henkjan vertelt over wat het voor de buurt doet. "Nu we als buren zo enthousiast gaan voor dit gezamenlijke project loopt iedereen gemakkelijker bij elkaar binnen. We treffen elkaar dagelijks op het achterpad waar ideeën worden uitgewisseld en plannen worden gesmeed voor de komende tijd. En zodra er een probleem rijst is er onder de bewoners iemand die gemakkelijk tot een oplossing komt. Bij grote werkzaamheden zet iedereen zijn schouders eronder. De kinderen uit de buurt vergaderen een keer per week om ideeën te bedenken voor de tuin en de website. Op dit moment loopt er een wedstrijd wie de langste paardenbloem heeft gevonden. Voor het najaar is dat wie de grootste pompoen heeft gekweekt." En dan zijn de tuinen nog niet eens beplant!

Ook is er van het subsidiegeld een aantal regentonnen besteld, om de tuinen straks water te kunnen geven. Bovendien zijn er van afvalhout twee compostbakken gemaakt, zodat de tuin ook nog eens zorgt voor minder afval.

Bovenstaande aardbeientoren is alvast gemaakt door buren die naar de permacultuurcursus waren geweest. Zo'n toren is gemakkelijk te maken van wat grond en stenen en is een leuk project om samen met de kinderen te doen. In de ruimtes tussen de stenen worden aardbeienplanten gezet. Bovenin komt een aarden pot met een gaatje, waarmee je geleidelijk water kunt geven. Zo'n toren heeft een aantal voordelen:
  1. De stenen houden wat warmte vast, waardoor de planten eerder bloeien en de vruchten beter rijpen
  2. Er ontstaan verschillende klimaatjes: schaduw, halfschaduw en volle zon: handig als je er verschillende soorten planten in wilt doen
  3. Water geven gaat gemakkelijk
  4. En het grootste voordeel is dat je veel meer aardbeien kunt verbouwen op een oppervlak. Ik denk dat je op het oppervlak van dit torentje zo'n vier planten zou kunnen zetten. In de toren zelf passen er gemakkelijk twintig. Als de planten straks uitlopers krijgen, kunnen ze in de lege gaten worden gezet.
Geniaal toch? Met dit systeem kun je ook een groentetoren maken. Hier is een foto van onze eigen groentetoren:
Zo'n project, daar word ik nou helemaal blij van :)

Sunday, 30 May 2010

Wilde bloemenzee

Mijn tuin achter huis is een wilde tuin. Op het moment bloeien de akeleien en is het prachtig! We hebben plannen om ook de achtertuin 'eetbaar' te maken, maar dan zou ik dit moeten missen. En zouden alle bomen minstens gehalveerd moeten worden. We wachten nog maar even :)

Saturday, 29 May 2010

Aardappels in autobanden


Aardappelen kun je prima verbouwen in oude autobanden. In je moestuin, maar ook gewoon bij huis. Neem een autoband en doe daar half verteerde compost in. Leg er drie tot vijf pootaardappelen in. Doe er nog wat meer compost in en geef water.
Kijk, hier zijn ze al aardig gegroeid! Leg er nu een tweede band op...

En bedelf de aardappelen dan weer met halfrijpe compost. Potgrond kan natuurlijk ook.
Zo ga je door met compost erop doen, tot de autobanden gevuld zijn. Je kunt er ook nog een derde band op doen. Waarom je dit zou doen? De voordelen:
  1. Extra warmte door de zwarte banden, en dus meer groei.
  2. Geen problemen met aardappelmoeheid en dergelijke: de grond is steeds weer nieuw
  3. Veel voeding door de compost
  4. Gemakkelijk oogsten: je tilt de banden op, oogst de compost (die inmiddels klaar is) en de aardappels
  5. Veel oogst op weinig plek. Je kunt dit ook doen op tegels, beton en dergelijke
  6. Flexibel: je vindt gemakkelijk een hoekje voor de aardappels
  7. Je hoeft niet te spitten :)
Ik doe dit nu voor het derde jaar en het werkt goed.

Friday, 28 May 2010

Goed aardbeienjaar?

Jaren heeft deze aardbeienplant gekwijnd in mijn achtertuin, maar nu ineens staat hij vol in bloei. Ook in de volkstuin bloeien mijn aardbeienplanten volop. Hoe is het met die van jullie? Wordt het een goed aardbeienjaar?
Intussen heb ik alweer tien potten rabarbercompote gemaakt en zes potten rabarber-appeljam, waar ik een fles appelsap van vorig jaar in heb verwerkt. De voorraadkast is alweer aardig gevuld.

Thursday, 27 May 2010

Wormenbak tutorial




Afgelopen weekeinde heb ik een wormenbak gemaakt met spullen die ik nog had. Of het gaat werken, weet ik niet. Maar hee, als je het niet probeert, wordt het nooit wat.

Als gezegd had ik de informatie over wormenbakken al meer dan een jaar in huis, maar was ik er niet aan begonnen omdat het composteren zonder wormenbak ook goed gaat en een wormenbak meer werk is dan een gewone compostbak. Nu ik in juli namens Transition Town Groningen een workshop ‘Tuinieren op je balkon’ ga geven aan inburgeraars, de meesten met een bijstandsuitkering, kwam de wormenbak weer in beeld. Want met zo'n bak kun je met zeer weinig middelen prima mest en potgrond van maken van je eigen keukenafval.

Een andere reden om de bak niet te maken was, dat ik dacht dat ik er spullen voor moest kopen. Grappig genoeg bleek ik alles al in huis te hebben. Om te beginnen een zwarte plantenpot (gebruikt geen wit plastic, de wormen houden niet van licht), die ooit eens dienst deed als pot voor de kerstboom. Verder een zwarte emmer, een steen en een plastic onderschaal. Ook papierafval én wormen had ik al.

Het idee: in de kerstbomenpot heb ik (okee, Hugo, I’m an oldfashioned girl) gaten geboord. De wormen hebben namelijk zuurstof nodig. Onderin deze pot heb ik versnipperd papier gedaan, dat ik vijf minuten geweekt heb in regenwater. Wormen houden namelijk ook van vocht, anders drogen ze uit.

Op dit papier heb ik wat afval uit de keuken gedaan: theeblaadjes, bananeschil, appelschillen en dergelijke. Daar bovenop weer nat papier en daarbovenop, om te zorgen dat er zoveel mogelijk vocht in blijft en zo weinig mogelijk licht in komt, een dikke, natte krant. Daar bovenop komt de plastic onderschaal, om te zorgen dat de bak niet te nat wordt bij regen.

Dit geheel heb ik in een zwarte emmer gezet, op een steen. Dat is handig, omdat de wormen een bruine vloeistof produceren. Blijft die in de pot, dan wordt het te vochtig voor hen en kunnen ze verdrinken. Bovendien kun je deze vloeistof, die ook wel wormenthee (hilarisch!) of percolaat wordt genoemd, één op tien verdunnen en gebruiken als plantenmest.

Toen werd het tijd om de wormen uit mijn compostbak te halen en te introduceren in hun nieuwe huis annex werkplaats, die in de schaduw staat. Ik heb er zo’n veertig voorzichtig uit de compost gevist en in de emmer gedaan. Krantje erop, deksel erop en nu maar wachten (ik, wachten? Ik kijk elke dag of er al iets gebeurt. Wat natuurlijk niet mag, want teveel onrust)

Als het goed gaat en ze blij zijn op hun nieuwe plek, gaan ze zich hopelijk vermenigvuldigen J

Monday, 24 May 2010

Een ui in een kinderbad

Gisteren ging ik langs bij stadsgenoot Linda. Selma, ook van Transition Town Groningen had haar ontmoet tijdens een van onze lezingen en vertelde me dat Linda een tuin had gemaakt van een parkeerplaats met alleen maar gekregen en gejutte materialen. Dat moest ik zien.

Ik hou van dat soort ontmoetingen: je gaat op zoek naar iemand die je niet kent, roept “Vollek” en voor je het weet zit je samen in de tuin te ontdekken dat je een hoop gemeen hebt. Ook zij vindt het bijvoorbeeld leuk mensen van allerlei nationaliteiten en in allerlei situaties, aan het tuinieren te krijgen.

De tuin bij haar woonboot was prachtig. We zaten op een gazon (grond, anderhalve kuub, gratis verkregen via Marktplaats), op rotan stoeltjes (één van van het grof vuil, de ander van een buurvrouw) met overal om ons heen gekregen en gevonden planten. Anemonen in een gekregen pot, aardbeien en sla in een krat van de visafslag en een ui in een kinderbadje. Dank je Linda, dat je ons laat zien dat er veel meer kan dan je denkt!




Sunday, 23 May 2010

Mooie dag voor project: Wormenbak


Al meer dan een jaar heb ik dit informatieve en komische boek in huis, met het idee om een wormenbak te gaan maken. Ik deed het nog niet, omdat ik dacht dat ik het materiaal om de bak te maken niet heb en ook omdat het composteren in mijn gewone composthopen prima gaat. Waarom dan toch iets nieuws beginnen? Allereerst omdat mijn fles biologische kamerplantenmest op is en ik geen zin heb nieuwe te kopen. Daarnaast omdat ik gewoon nieuwsgierig ben: hoe werkt zo'n bak, is het moeilijk of kan een kind de was doen?

Ik ga er straks mee aan de gang en houd jullie op de hoogte met foto's en tekst de komende tijd.

Thursday, 20 May 2010

Paardenpoep en studie ontwijkend gedrag

De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met mijn studie Natuurgeneeskunde. Na vijf jaar studie staan alleen nog één werkstuk (een medische horoscoop trekken), het eindprakticum en mijn scriptie tussen mij en het felbegeerde diploma. Vandaag zou ik aan de medische horoscoop beginnen. Maar het is nu bijna twee uur en ik ben nog niet begonnen: een klassiek voorbeeld van (weliswaar grotendeels onbewust) soggen. Het werkwoord 'soggen' heb ik van mijn dochter geleerd, het gaat over studie ontwijkend gedrag. Zeg maar alle dingen die je doet om maar niet te hoeven gaan studeren. Zoals deze blog schrijven én hetgeen ik vanmorgen beleefde.

Enfin, ik ging vanmorgen 'even' de emmer met keukenafval naar de tuin brengen en melk halen bij de boer. Als ik naar de boer ga, neem ik ook vaak een emmer mee, die ik vul met mest voor in de compost. Een hachelijke onderneming, waarbij ik al menigmaal mijn jas, broek en fietstas heb bevuild.

Toen ik terugkwam bij de tuin, zag ik iemand staan bij de pony's in een vlakbij gelegen weiland. Ik aasde al langere tijd op hun mest (want veel dichter bij), maar dorstte niet zomaar het weiland in te lopen. Ik stapte op de man af en vroeg of ik zo nu en dan wat mest mocht ophalen. Dat was prima, zei hij, en waarom ik niet meteen even de kruiwagen ging halen, dan kon hij me helpen. Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd op deze prachtige morgen. Dat ik eigenlijk zou moeten studeren verdrong ik meteen. We hadden een genoeglijk gesprek (hij had me op tv gezien!), hebben afgesproken dat ik zaterdag bij hem kom kijken als hij schapen gaat scheren (en een vacht mee mag, ze worden toch weggegooid) en ik heb officieel toestemming om regelmatig de mest weg te halen - graag zelfs wat hem betreft. Yesss!

Thursday, 13 May 2010

'k Ben op TV!

Wil je me vanavond nog in actie zien? In het programma Stad in transitie, ga naar OogTV en klik op LiveTV. Spannend!

Sunday, 9 May 2010

Compostvaten werken wel!



Afgelopen week hebben we twee van de drie compostvaten bij huis geleegd. Een werkje van nog geen half uur per stuk, dat we samen deden. Ik vertel er iets over, omdat mensen altijd tegen me zeggen dat ze niks met de vaten kunnen en dat de vaten niet werken.

Waar zet je het vat neer?

  • Ik zet de vaten in de schaduw. Mijn ervaring is dat ze te droog worden als ze te heet staan
  • Zet ze niet te ver van je huis, anders ga je er bij kou en regen tegenop zien om je emmertje met keukenafval erin te legen

Wat gaat erin?

  • Het belangrijkste ‘geheim’ is denk ik, dat je er van alles in doet en niet heel veel van één ding
  • Wij vullen de vaten voornamelijk met tuinafval en keukenafval. Die mix is belangrijk: het keukenafval brengt ook wat vocht in.
  • Verder doe ik er papier in uit de papierversnipperaar, oude eierdozen en ander onbedrukt papier dat ik niet hergebruik. Vinden de wormen fijn.
  • Sinaasappelschillen kunnen ook, maar steeds een beetje. Dus geen tien sinaasappels per dag
  • Takken versnipper ik, ik ben in het gelukkige bezit van een hakselaar. Ook de buren komen wel met hun takken.
  • Een buurman brengt me zijn kippenmest, die gaat er ook door.
  • Als ik bij de boer melk haal, neem ik vaak ook een emmertje verse mest mee. Daardoor krijg ik vanzelf meer warmte en meer wormen
  • Er verder gaat alles wat maar enigszins organisch is, erin. Inclusief t-shirts van katoen, truien van wol, oude broeken, notenschillen, etc etc

En dan?

  • Niet zo veel. Ik pleeg weinig onderhoud. Vroeger zette ik de inhoud van de vaten om, maar toen ik merkte dat het zonder dat ook goed ging, ben ik daarmee gestopt. Ik ben van nature luiJ
  • Wat ik wel doe is met een roerstok (kan ook met een ander handgereedschap) de dingen die ik er net ingegooid heb wat oppervlakkig mengen met de rest.
  • Als het er erg droog uitziet, er allemaal beestjes inzitten en het lijkt alsof er niets gebeurt, dan giet ik er zo nu en dan een gietertje water in. Dat doe ik trouwens bijna nooit, omdat het bij mij niet nodig is.
  • Je merkt dat het goed gaat als de inhoud na verloop van tijd slinkt en je regelmatig met je hand kunt voelen dat zich warmte ontwikkelt. Dat laatste gebeurt met name in het vat dat je aan het vullen bent.

Wanneer leeg je ze?

  • Als het vat vol is, ga ik een ander vat vullen en laat het volle nog zeker twee maanden staan, in de winter wat langer. Het is dus handig om tenminste twee vaten te hebben. Zelf heb ik er drie: twee achter het huis en één voor. Onze achtertuin is overigens ongeveer 50 vierkante meter en op het moment ik vul zeker vijf vaten per jaar.
  • De bovenste laag verteert vaak niet goed. Daardoor lijkt het alsof het nog niet klaar is. Als je even wat dieper graaft, zie je de compost die klaar is. Vaak zitten daar dan ook wat compostwormen in.

Hoe leeg je ze?

  • Op een gegeven moment (meestal als de andere twee vaten vol zijn) ga ik ze legen. Ik doe dat van boven af. Het allerbovenste deel is meestal nog niet helemaal verteerd, dat gooi ik dat in het vat dat op dat moment in gebruik is.
  • Let op: legen via het luikje aan de onderkant werkt niet. Ook kun je door dat luikje niet goed zien hoe het met de compost is, omdat er vaak droog spul voor zit. Ik begrijp niet waarom ze dat luikje maken
  • Pas als het vat voor het grootste deel leeg is, haal ik de bovenkant er helemaal van af om de rest van de compost te kunnen oogsten. Je kun natuurlijk ook meteen de bovenkant eraf halen, maar dan is de kans dat je overal compost morst groot. Het is wel minder vermoeiend dan, omdat je niet zo diep hoeft te ‘graven’.


Zelf heb ik deze keer de compost in zakken gedaan - 18 stuks! – en met de fietskar naar de volkstuin gebracht. De inhoud van het vorige vat heb ik tussen de planten in de voortuin verspreid.

Succes!

Saturday, 8 May 2010

Molendag en gratis peren


Wat doe je op zo’n dag? Je bent moe-moe-moe, het regent en het is koud. Toch maar even erop uit met de fiets, op zoek naar lokaal eten en vergezichten met Hollandse wolken. Ik kocht eerst bij de boer drie potten yoghurt en besloot dat het best ging, fietsen in de motregen. Toen zag ik dat bij Noorderhoogebrug de molen draaide en ben ik daar even binnen gaan kijken.

’t Bleek zoiets als Nationale Molendag te zijn. Zes steile houten trapjes ging ik omhoog en boven had ik een prachtig uitzicht over Groningen en gingen de wieken zwoef! zwoef! langs me heen. Ook kon ik in een imposant raderwerk in werking kijken.

Nog even bij het stalletje langs voor verse eitjes


En kijk: nog een gratis verrassing. Helemaal weer opgeknapt :)

Thursday, 6 May 2010

Hier en nu

Stop even met je lijstjes. Even maar.
Doe de computer uit.
Ga naar buiten.
Snuif de lucht op.
Voel de frisse wind
En kijk. Hoor.
De natuur is altijd hier en nu.

Monday, 3 May 2010

Trouwerij hoeft niet duur te zijn



Ruim een week geleden schreef ik over onze trouwdag, nu drie jaar geleden. Ik vind het leuk om daar nog iets over te vertellen, omdat ik denk dat het anderen kan inspireren om de dag zo in te richten als je zelf wilt, zonder het duur te maken.

Een paar dingen die wij hebben gedaan:
  • Trouwen op woensdag, dat was in Groningen gratis. Eerst dachten we nog dat het vervelend was voor anderen om die dag vrij te moeten nemen, maar het was een prachtige dag en ik heb niemand horen klagen :)
  • We hebben iedereen gevraagd geen cadeaus mee te nemen (een peper- en zoutstel hadden we al), maar een zelfgemaakt gerecht; het lekkerste wat je kunt bedenken. Dat was een groot succes, met heerlijk eten: van taarten tot soep, vlees, vegetarisch en zelfs veganistisch eten, van alles en nog wat. Het leuke was, dat er voor alle diëten iets was en we zoveel mensen konden uitnodigen als we wilden, zonder dat het duurder werd. Iedereen nam immers toch eten mee.
  • Op de uitsnede van de foto zie je onze bruidstaart, gemaakt door Hugo's dochter Andrea. Hij was heerlijk.
  • De foto's werden gemaakt door Hugo's broers, Kees en Ernst. Beide zijn fotograaf van beroep, dus daar hadden we mazzel mee
  • Mijn bruidsboeket werd gemaakt door mijn kruidenjuf Saskia
  • Andere bloemen waren gewoon in de buurt geplukt
  • De plek waar we feest vierden was een mooie Saskische boerderij, de Uelenspiegel in Uffelte, die we voor heel weinig geld konden huren en waar wij en onze gasten ook konden overnachten. Het is er niet sjiek, maar wel sfeervol.
We hebben een geweldige dag gehad. We hebben zelf onze ceremonie in elkaar gezet, samen gezongen en samen gedanst. De plek was prachtig en de sfeer verbonden. Meer geld had het niet beter kunnen maken.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...