Experiment (nog) niet geslaagd...

Afgelopen zondag schreef ik hier over mijn experiment om sap van rozenbottels te maken in de sappan of ontsapper. Het was geen succes...

Om te beginnen duurde het lang, wel een uur, voordat er een redelijke hoeveelheid sap was: een halve liter. Er zaten overigens geen haartjes in, dus dat was wel weer mooi.

Enfin, ik deed het sap in een pannetje en zette het op de elektrische pit die ik volgens mij uit had gedaan. Toen ging ik even naar de recycling om papier en glas weg te brengen. Daar ontmoette ik iemand, die me vertelde dat er een lijsterbes was met dikke bessen, waar de vogels al aan begonnen. Omdat ik van plan ben lijsterbessenwijn te maken, ging ik daar dus snel heen. Een tas vol bessen geoogst, en toen nog even naar de boutique, onze ruilplek voor goederen, boeken en kleding. Daar trof ik een bekende, die druk bezig was nieuwe spullen uit te sorteren. Of ik even kon helpen. Tuurlijk!

Om een lang verhaal kort te maken: na een uur kwam ik terug en zag mijn bungalow blauw van de rook. De pit had nog wél aangestaan: op vol. Alle sap was verkoold en het kostte me wel een uur om de pan schoon te maken en de geur van rook enigszins uit het huis te krijgen.

Dit jaar laat ik de rozenbottels maar even voor wat ze zijn.

Rozenbottels in de ontsapper: een experiment

Het is een prachtige herfstdag hier. De rozenbottels staarden me al een week aan. Maar wat een werk zijn ze! Ik heb geleerd dat je ze open moet snijden en de zaadjes eruit moet halen, omdat er haartjes inzitten die irriteren. Ik heb dat vorig jaar gedaan en was er uren mee zoet. Daardoor ben ik nu helemaal klaar voor een experiment!

Ik plukte een tas vol rozenbottels. Je wilt ze zacht, maar nog wel stevig en glimmend hebben. Ik gebruik de dikke, vlezige bottels van de Rosa rugosa. De kroontjes haalde ik eraf. Even afspoelen en dan hup, in de ontsapper.

Ontsapper?! Ja, dat is een geweldig iets. Het is een driedubbele pan. In het onderste gedeelte doe je water, dat je verhit tot het gaat koken en dus stoom geeft. De stoom komt in het bovenste gedeelte, waar het fruit zit. Door de stoom openen de cellen zich en stroomt het sap eruit. Dat komt in het middelste deel van de pan. Daar zit een slangetje aan vast. Het hete en gesteriliseerde sap kun je zo in een schone fles of pot laten stromen en afsluiten. Of in een pan doen er er gelei van maken. Of in een gistingsvat doen en er wijn van maken!

Wat ik nu wil uitvinden is, of de haartjes ook in het sap terechtkomen. Als dit niet gebeurt, maak ik gelei van het sap. Als er nog wel haartjes inzitten, zal ik het door een doek zeven. Werkt dat ook niet, dan maak ik wijn van dit sap. Zo houd ik al altijd iets lekkers aan over.

Ik ga nu terug naar mijn pan en laat jullie weten hoe het ging!

Verlepte dahlia's nog prima om mee te verven

Is dat niet geweldig? Eerst heb je het plezier van de bloemen in de tuin of in de vaas en dan kun je er nog prima mee verven!

Ik liet 400 gram bloemen een uur lang zachtjes pruttelen. Daarna koelden ze de hele nacht af. De volgende morgen zeefde ik de bloemen uit de vloeistof; belangrijk, want eerder had ik allemaal slijmerige stukjes plant in mijn wol zitten!

Vervolgens loste ik een theelepel aluin op in heet water en voegde dat bij de vloeistof. Toen kon de nat gemaakte wol erin: 200 gram. Dat bracht ik weer langzaam aan de kook en opnieuw liet ik het een uurtje pruttelen. Nadat het helemaal was afgekoeld, spoelde ik de wol tot het water helder was.

Het resultaat is een diep, warm geel. Dat past mooi bij alle andere gele kleuren die ik nu heb :p