Vier workshops in Findhorn komende maand

Ik organiseer hier op het moment vier workshops. Hier is wat informatie:

Come and connect to the abundance of the Winter season!

Craig Gibsone and Eveline Rodenburg invite you to four hands-on workshops around the theme of Winter that will renew your connection to seasonal preparations, to the land and to traditional herbal practices. We’ll be harvesting, gardening, preparing and cooking in Craig’s beautiful barrelhouse where the daily practice of permaculture is present all around.

Each workshop starts by walking around the garden looking at what can be harvested and what can be done this time of year. We might do the tiny first sowings under glass and prepare a dish with our harvest. Then - gathering around the warmth of the woodstove - we will make traditional remedies for coughs, colds, dry skin and other winter conditions.

Craig is an intuitive natural gardener and eco builder applying it in a happy chaotic way while constantly observing the interconnected nature of all things
Eveline is a naturopath and herbalist passionate about keeping the traditional knowledge of herbal medicine alive

Venue: Craig’s inspiring barrelhouse, kitchen and garden
Dates and time: January 12th, 19th and 26th, February 2nd from 11-4pm.
Cost: £ 25 per workshop, £ 90 for block of all four. You can book separate workshops.

For further information and to book your place: evelinerodenburg@gmail.com, call Eveline on 07553 695 620 or drop a note in the GO. Or simply talk to us!

Experiment (nog) niet geslaagd...

Afgelopen zondag schreef ik hier over mijn experiment om sap van rozenbottels te maken in de sappan of ontsapper. Het was geen succes...

Om te beginnen duurde het lang, wel een uur, voordat er een redelijke hoeveelheid sap was: een halve liter. Er zaten overigens geen haartjes in, dus dat was wel weer mooi.

Enfin, ik deed het sap in een pannetje en zette het op de elektrische pit die ik volgens mij uit had gedaan. Toen ging ik even naar de recycling om papier en glas weg te brengen. Daar ontmoette ik iemand, die me vertelde dat er een lijsterbes was met dikke bessen, waar de vogels al aan begonnen. Omdat ik van plan ben lijsterbessenwijn te maken, ging ik daar dus snel heen. Een tas vol bessen geoogst, en toen nog even naar de boutique, onze ruilplek voor goederen, boeken en kleding. Daar trof ik een bekende, die druk bezig was nieuwe spullen uit te sorteren. Of ik even kon helpen. Tuurlijk!

Om een lang verhaal kort te maken: na een uur kwam ik terug en zag mijn bungalow blauw van de rook. De pit had nog wél aangestaan: op vol. Alle sap was verkoold en het kostte me wel een uur om de pan schoon te maken en de geur van rook enigszins uit het huis te krijgen.

Dit jaar laat ik de rozenbottels maar even voor wat ze zijn.

Rozenbottels in de ontsapper: een experiment

Het is een prachtige herfstdag hier. De rozenbottels staarden me al een week aan. Maar wat een werk zijn ze! Ik heb geleerd dat je ze open moet snijden en de zaadjes eruit moet halen, omdat er haartjes inzitten die irriteren. Ik heb dat vorig jaar gedaan en was er uren mee zoet. Daardoor ben ik nu helemaal klaar voor een experiment!

Ik plukte een tas vol rozenbottels. Je wilt ze zacht, maar nog wel stevig en glimmend hebben. Ik gebruik de dikke, vlezige bottels van de Rosa rugosa. De kroontjes haalde ik eraf. Even afspoelen en dan hup, in de ontsapper.

Ontsapper?! Ja, dat is een geweldig iets. Het is een driedubbele pan. In het onderste gedeelte doe je water, dat je verhit tot het gaat koken en dus stoom geeft. De stoom komt in het bovenste gedeelte, waar het fruit zit. Door de stoom openen de cellen zich en stroomt het sap eruit. Dat komt in het middelste deel van de pan. Daar zit een slangetje aan vast. Het hete en gesteriliseerde sap kun je zo in een schone fles of pot laten stromen en afsluiten. Of in een pan doen er er gelei van maken. Of in een gistingsvat doen en er wijn van maken!

Wat ik nu wil uitvinden is, of de haartjes ook in het sap terechtkomen. Als dit niet gebeurt, maak ik gelei van het sap. Als er nog wel haartjes inzitten, zal ik het door een doek zeven. Werkt dat ook niet, dan maak ik wijn van dit sap. Zo houd ik al altijd iets lekkers aan over.

Ik ga nu terug naar mijn pan en laat jullie weten hoe het ging!

Verlepte dahlia's nog prima om mee te verven

Is dat niet geweldig? Eerst heb je het plezier van de bloemen in de tuin of in de vaas en dan kun je er nog prima mee verven!

Ik liet 400 gram bloemen een uur lang zachtjes pruttelen. Daarna koelden ze de hele nacht af. De volgende morgen zeefde ik de bloemen uit de vloeistof; belangrijk, want eerder had ik allemaal slijmerige stukjes plant in mijn wol zitten!

Vervolgens loste ik een theelepel aluin op in heet water en voegde dat bij de vloeistof. Toen kon de nat gemaakte wol erin: 200 gram. Dat bracht ik weer langzaam aan de kook en opnieuw liet ik het een uurtje pruttelen. Nadat het helemaal was afgekoeld, spoelde ik de wol tot het water helder was.

Het resultaat is een diep, warm geel. Dat past mooi bij alle andere gele kleuren die ik nu heb :p

Even rust en sokken breien

Het is even rustig op de blog. Ik ben inmiddels intern verhuisd en dat vroeg tijd om even te wennen. Ook was er nogal wat regen, zodat ik uren heerlijk rustig heb zitten breien. Gisteren waren de sokken af. Ze zijn voor Hugo: hij trok ze meteen aan!

Paardenbloemwortel: nu oogsten

De natuur komt tot leven! Ook de paardenbloemen beginnen te groeien en nu is het een goede tijd om de wortels te oogsten. Je graaft ze op, spoelt en borstelt ze af en dan kun je ze drogen of je maakt er tinctuur van. Voor het drogen snijd je de wortels in kleine stukjes en spreid je ze uit op wat papier of op een doek. Gewoon een tijdje laten drogen en dan in een papieren zakje doen.

Ik heb er tinctuur van gemaakt.

Nadat ik de wortels schoon heb gemaakt, sneed ik ze in stukjes. Daarna gingen ze in een jampotje met wodka erop. Rechts zie je een potje met wortels die ik eerder op tinctuur had gezet. Zo kun je goed zien hoe de tinctuur van kleur verandert als de inhoudsstoffen van de plant in de alcohol oplossen. Ik gebruik de tinctuur drie keer daags, tien druppels. Neem het niet langer dan zes weken en stop dan een tijdje.

Paardebloemwortel maakt de gal vloeibaarder en zorgt voor twee tot vier keer zoveel galafscheiding! Zo helpt het de lever en voorkomt het galstenen. Verder helpen de bitterstoffen je hele spijsvertering: meer speeksel, meer maagsappen en meer pancreassap; dus een betere vertering.

Een derde belangrijke eigenschap is, dat het zorgt dat je meer gaat plassen, wat ook weer reinigend werkt. Bij plaspillen verlies je gemakkelijk kalium, maar paardenbloemwortel bevat juist veel kalium en is dus een heel complete remedie. Dit geldt voor de wortel, maar vooral ook voor het blad. Je kunt dus prima ook wat blad bij de tinctuur doen.

Het voorjaar is dé tijd om wat te gaan reinigen. Paardenbloem past daar helemaal bij, of het nu tinctuur is, of thee van de gedroogde wortel, of jonge blaadjes in de salade.

Findhorn: terugblik na ruim een jaar

In 2004 gaf iemand mij een boek over de tuin van Findhorn en had ik meteen het gevoel: daar wil ik heen! Na jaren moestuinieren en werken met wat ik noem ‘alledaagse spiritualiteit’ leken twee voor mij belangrijke dingen samen te komen. Binnen enkele weken gingen mijn man Hugo en ik op Experience Week en toen ik de deur binnenstapte liepen de tranen over mijn wangen. Ik was thuis.

In de jaren erna gingen we alleen nog naar Findhorn op vakantie, twee keer per jaar. We spraken er regelmatig over om er te gaan wonen, maar onze kinderen waren nog te jong en het was ook wel een hele stap. Zeker toen we - geïnspireerd vanuit onze ervaringen in Findhorn - Transition Town Groningen startten. Dat voorzag voor een groot deel in onze behoefte aan zingeving, ‘community’ en contact met gelijkgezinden.

Sprong wagen
In september 2010 besloten we de sprong te wagen. We hadden drie maanden om ons huis op te ruimen, veel van onze spullen te verkopen en weg te geven en afscheid te nemen van familie en vrienden. Op 17 december 2010 arriveerden we hier, met elk één koffer en onze fietsen!
Inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd. Ik werk fulltime in de tuin en Hugo in de keuken. Mijn werk bestaat deels uit tuinieren en deels uit gasten begeleiden, die naar Findhorn komen om onze manier van werken te ervaren. Daarnaast maak ik in mijn vrije tijd kruidenmiddelen en geef workshops over het gebruik van de planten die hier groeien.

Levendig klooster
Het is een goed leven. In een zeker opzicht is het als het kloosterleven: de structuur van eenvoudig werk, afgewisseld met tijd voor contemplatie. Maar dan wel een erg levendig klooster. We wonen en werken met zo’n vijftig mensen samen in Cluny Hill, een voormalig Victoriaans hotel. Daarnaast is het een wekelijks komen en gaan van gasten. In het hoogseizoen leven we hier met 120 mensen. Erg leerzaam: in Nederland had ik mijn eigen praktijk en stuurde ik vooral mezelf aan. Als het lastig werd met andere mensen was mijn strategie: ik kan het wel alleen. En: ik doe het wel op mijn manier. Dat werkt hier niet. Ik heb – soms op de harde manier - leren samenwerken, leren vragen om hulp. En leren buigen voor wat dienstbaar is voor het geheel, in het besef dat ik op mijn unieke manier bijdraag. Met meer mensen samenwonen is veel duurzamer dan ieder in zijn eigen huis. Op een prettige manier met elkaar kunnen samenleven en kunnen omgaan met conflicten zijn volgens mij de belangrijkste skills die we te leren hebben voor de tijd die voor ons ligt.

Geen rekeningen meer!
Omdat we nog in opleiding zijn, verdienen we niet. Wel hebben we een kamer, alle maaltijden, een schoon huis, een prachtige tuin, een sauna en een mentor die ons helpt met onze persoonlijke groei. En een van de beste dingen is, dat we geen rekeningen meer krijgen! We geven alleen wat uit aan zo nu en dan een reis naar Nederland, uitstapjes en soms een echte cappuccino in het dorp. Kleding en boeken kopen we soms ook, maar er wordt veel geruild en er is een uitgebreide bibliotheek. Hoewel we weinig geld hebben, voelen we ons rijk.
Wat ik een grote bonus vind, is dat ik me zo verbonden voel met Schotland. Het is hier zo weids en mooi, de lucht is fris, ik hou van het klimaat en het licht (hoewel het in de winter ook erg donker kan zijn) en de ruimte. We wonen tegen een bos aan, maar zien ook heuvels en zitten op fietsafstand van de zee.

Inzetten voor beter wereld
Het was lastig voor ons om Transition Town Groningen achter ons te laten. We waren de motor achter het geheel en waren bezorgd of het wel verder zou gaan als we eruit stapten. Het bestaat gelukkig nog wel en het heeft de nieuwe groep natuurlijk tijd gekost om het project op hun manier door te laten gaan. We zijn met TTG begonnen omdat we ons wilden inzetten voor een nieuwe manier van leven en ik ben trots op wat we bereikt hebben. Maar het was ook wel een uitputtingsslag.
Ook hier zetten we ons in voor een nieuwe wereld, maar dan samen met anderen, die daar ook voor hebben gekozen en met vijftig jaar ervaring op deze plek achter ons. We wonen in een ecodorp en ons dagelijks werk is gasten te inspireren hun leven om te gooien. Dat geeft een enorm gevoel van vervulling en ik ben gewoon ontzettend dankbaar dat we hier nu zijn.

De Findhorn Foundation is een spirituele gemeenschap in het noordoosten van Schotland, die dit jaar zijn 50ste verjaardag viert. Het is daarnaast een ecodorp en een holistisch centrum waar cursussen en workshops worden gegeven. Meer informatie vind je op www.findhorn.org.

Dit artikel verscheen eerder in ZOZ van Omslag