Iona: magisch eiland

Afgelopen week had ik het voorrecht om een week op Iona te verblijven: een klein eiland aan de westkust, gelegen naast Mull. Het laatste deel van de weg erheen ging over éénbaanswegen, iets dat voor mij als Nederlander bijna niet te vatten is.
Iona is een bijzonder eiland: het is een pelgrimsplek en er liggen oude Schotse koningen begraven. Echt magisch is, dat het gesteente er veel ouder is dan dat van het land eromheen. Daarom gaat het verhaal dat Iona het laatste overblijfsel is van Atlantis!

De Abbey staat midden tussen de schapen, vlak aan zee:

Ik verbleef een week in het retreat-huis van de Findhorn Foundation, Traigh Ban. Een heerlijk, comfortabel en huis, met een sanctuary, ofwel een plek waar je kunt mediteren en een heerlijke keuken. Met een Rayburn, een op kolen gestookt fornuis :)
Hieronder nog twee sfeerplaatjes, van de westpunt van het eiland en één genomen op de terugweg, vanaf de ferry. Schotland is práchtig en we voelen ons bevoorrecht dat we hier nu wonen.

Boutique met gratis spullen

Hier in Findhorn moeten we het doen met de bagage die we mee konden nemen tijdens de reis, plus twee dozen die we op hebben laten sturen. Vooral wat kleding betreft is dat wel wat mager: ik begin nu al genoeg te krijgen van de drie broeken en vier truien die ik bij me heb. Bovendien slijt alles behoorlijk snel in de tuin, vooral de manchetten van mijn truien.

Gelukkig bestaat hier de Boutique. Dat is kort gezegd een plek waar mensen dingen heen brengen die ze niet meer nodig hebben en waar je zonder te betalen iets uit kan halen. Er is één Boutique in Cluny en een gewone en een baby-Boutique in The Park. Ik heb al een mooi zacht cashmier vest gescoord, een sjaal en een muts van wol om uit te halen en iets nieuws van te breien en diverse handdoeken voor de tuin waar ik werk. Die worden gebruikt om gereedschap meer schoon te maken en in te vetten.


Grappig is dat ik al een paar keer precies tegenkwam wat ik nodig had. Zo hadden Hugo en ik het erover dat we het zo jammer vonden dat we onze kleine waterkoker niet hadden meegenomen. Twee dagen later vond ik er één in de Boutique. Nu kunnen we op onze eigen kamer thee zetten, bijvoorbeeld ’s ochtends vroeg, voordat het ontbijt klaarstaat. Het zijn dingen waar je wel zonder kunt, maar die het leven toch een stukje aangenamer maken. En als onze eigen spullen komen, dan zet ik het apparaatje gewoon weer in de Boutique.